Πολύς ο Προβληματισμός

Πριν πολλά χρόνια, μου είχαν πει ότι η Δημοκρατία είναι πολύ καλό πράγμα και πως βάσει αυτής, αποφασίζει ο λαός ποιον θέλει να τον κυβερνήσει και ότι ο καθένας είναι ελεύθερος ν’ αποφασίζει για το τι θα ψηφίσει. Καθώς μεγάλωνα όμως, κάθε φορά που είχαμε εκλογές θυμάμαι στα δελτία ειδήσεων να μιλούν για επεισόδια μεταξύ οπαδών των κομμάτων. Θυμάμαι πως είχαμε νεκρούς και τραυματίες. Γαλάζιες, πράσινες και κόκκινες σημαιούλες ανεβοκατέβαιναν σε κεφάλια παραμονές κι ανήμερα εκλογών. Πολλές φορές, συνοδεύονταν κι από Γνώστης Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα, όπως καρέκλες, τραπέζια, τασάκια, μαχαίρια, σφαίρες… Αναρωτιόμουν τελικά, για ποια ελευθερία μιλούσαν όταν ο καθένας προσπαθούσε να επιβάλλει το κόμμα του με αυτόν τον τρόπο…
Στην συνέχεια έμαθα τον όρο “νοθεία”. Ήταν, λέει, ένας τρόπος για να παίρνουν τα κόμματα παραπάνω ή λιγότερες ψήφους απ’ αυτές που είχαν πάρει κανονικά. Τουλάχιστον αυτήν τη φορά δεν ψήφισαν τα δέντρα μόνο… Ύστερα ανακάλυψα ότι για να γίνεις πολιτικός, θα πρέπει να τάζεις, να βολεύεις, να λες ψέματα.
Αναρωτήθηκα: “τελικά… αυτή η δημοκρατία, τι καλό έχει;”… Σκέφτηκα πως θα ήταν το ότι αυτοί που ψηφίζουμε, κάνουν καλό στον τόπο. Κι όμως, απογοητεύτηκα! Μόνο στην τσέπη, το στομάχι και το βρακί τους έκαναν καλό.
Τελικά, ανακάλυψα τι καλό έχει η δημοκρατία: σε βοηθάει να τη μάθεις, για να ξέρεις πως να την αποφύγεις…
Γεώργιος Μεταξᾶς.
φωτογραφία