ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 5.
ΣΠΟΥΔΕΣ ΣΤΗΝ ΛΕΜΕΣΟ.
Ελληνικό Γυμνάσιο Λεμεσού.
Το Πέρα-Πεδί ήταν ένα από τα σημαντικότερα θέρετρα της Κύπρου και σε σχέση με τα άλλα χωριά της ορεινής περιοχής το κλίμα είναι καλύτερο, που οφείλεται στο υψόμετρο του, γι αυτό λόγω κλίματος τραβούσε ώριμα άτομα για παραθερισμό. Οι περισσότεροι ήσαν τακτικοί κάθε καλοκαίρι και προερχόντουσαν από την λεγόμενη υψηλή κοινωνία της Λεμεσού, ιδιαίτερα ήσαν άνθρωποι των γραμμάτων γι' αυτό και στο χωριό ήσαν επηρεασμένοι και κατά παράδοση πίστευαν στην μόρφωση των παιδιών τους. Αυτός είναι και ο λόγος που σχεδόν όλα τα παιδιά της τάξης μου πήγαμε σε Σχολές Μέσης Εκπαίδευσης.
Όταν τέλειωσα το δημοτικό παρακάθισα στες εισαγωγικές εξετάσεις του Ελληνικού Γυμνασίου Λεμεσού και τες πέρασα. Όπως ήταν φυσικό βρεθήκαμε καινούργιο κομμάτι ζωής και άρχισα να ετοιμάζω τον εαυτό μου για την νέα μου ζωή. Πέρασα το καλοκαίρι βοηθώντας τον πατέρα μου στες ασχολίες του και χωρίς να το καταλάβω ήρθε ο καιρός ν ανοίξουν τα σχολεία και ετοιμάστηκα για την Λεμεσό. Η προίκα μου όλη κι όλη μια βαλιτσούλα που περιείχε δύο ζεύγη σεντόνια,δύο παντελόνια, δύο πουκάμισα, δύο φανέλες, δύο σώβρακα, ένα τρικό, και μια πετσέτα προσώπου μεγάλη την οποία χρησιμοποιούσα και για τι μπάνιο. Μου έδωσαν και μία σιδερένια καριόλα με το κρεβάτι της.
Ο πατέρας μου έκανε διευθετήσεις με την θεία μου την Παντελού και την νοικοκυρά της την Εφημού να μένω εκεί. Η θεία μου μόλις είχε παντρευτεί και είχε ενοικιασμένο ένα δωμάτιο στο οποίο κοιμόταν με τον άνδρα της τον θείον τον Μάρκον, και για μένα τακτοποίησαν το κρεβάτι μου μέσα στην κουζίνα. Στο ίδιο σπίτι κατοικούσε και η Πάτρα αδελφή της Εφημούς με τον άνδρα της τον Πέτρο και την κόρη τους την Νίτσα. Η Εφημού ήταν παντρεμένη με τον Δημητράκη Χαϊρεττίνη, δηλαδή σε ένα σπίτι κατοικούσαν τρεις οικογένειες και εγώ. Το σπίτι ήταν κτισμένο στην οδό Λεοντίου Μαχαιρά, κάθετη στην οδόν Γλάδστωνος και εκεί που τέλειωνε, τότε ήταν η άκρη της Λεμεσού. Η Λεωφόρος Μακαρίου Γ' ήταν ένας παρακαμπτήριος που ανοίχτηκε για τες ανάγκες του στρατού τον Δεύτερον Παγκόσμιο Πόλεμο και κατέληγε στο Στρατιωτικό Αεροδρόμιο ο δίαυλος του οποίου ήταν σχεδόν παράλληλος προς τα αριστερά του δρόμου Λεμεσού Ύψωνα.
Στην Λεμεσό έζησα για πρώτη φορά σε σπίτι που φωτιζόταν με ηλεκτρισμό. Γνώριζα τον ηλεκτρικό φωτισμό από το εργοστάσιο της ΚΕΟ στο χωριό μου που είχε δική του Γεννήτρια, όμως οι ανάγκες του εργοστασίου περιορίζονταν μόνο την εποχή της παραλαβής σταφυλιών, εμείς στα σπίτια είχαμε λάμπες πετρελαίου. Μέχρι και τους δρόμους τα καλοκαίρια που είχαμε Παραθεριστές, τους φώτιζαν με φανάρια που είχαν μέσα λάμπες πετρελαίου. Σε σύγκριση με το χωριό μου η Λεμεσός ήταν εντυπωσιακή. Μεγάλη κίνηση, ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, πλανόδιοι που διαλαλούσαν τα προϊόντα τους πράγμα που εμείς μόνο στα πανηγύρια το συναντούσαμε, εδώ κάθε μέρα ήταν πανηγύρι.
Την 1ην Οκτωβρίου άρχιζαν τα μαθήματα στα σχολεία Μέσης Παιδείας, πήγα σχολείο και αρχίζουν καινούργιες εμπειρίες. Πρώτα πρώτα μας χώρισαν σε τμήματα και η Πρώτη τάξη χωρίστηκε σε δύο τμήματα. Φαντάσου στο χωριό μου το κάθε σχολείο είχε τρεις τάξεις και εδώ μια τάξη είχε δύο τμήματα. Το τμήμα μας ήταν στην τάδε αίθουσα και όταν πήγαμε η καθηγήτρια, όχι η δασκάλα όπως ξέραμε, μας έδωσε το πρόγραμμα. Το ένα μάθημα τόσες ώρες την εβδομάδα αυτός ο καθηγητής, το άλλο μάθημα τόσες ώρες εκείνη η καθηγήτρια, πρωτόγνωρα πράματα, στο χωριό μου ένας δάσκαλος η μία δασκάλα δίδασκαν όλα τα μαθήματα, εδώ κάθε μάθημα και διαφορετικός. Μας είπαν και γράψαμε λίστα τα βιβλία που θα αγοράζαμε, επίσης πόσα και τι είδους τετράδια θα χρειαστούμε. Όλα τα αγοράζαμε και τίποτα δεν χορηγείτο. Παρόλο που ο πόλεμος τέλειωσε υπήρχε μεγάλη έλλειψη αγαθών μη εξαιρουμένων των βιβλίων, έτσι οι καθηγητές μας συνιστούσαν να τα βρούμε από παλαιότερους μαθητές.
Αρχίσαμε τακτικά μαθήματα και έπρεπε να προσαρμοστώ στην καινούργια μου ζωή. Μου έλειπε και η μάνα μου, οι αδελφές μου, το χωριό μου, 'οποτε τα θυμόμουν ιδιαίτερα την νύκτα έκλαιγα κρυφά κάτω από το πάπλωμα. Όλες αυτές οι αλλαγές μου δημιούργησαν σύγχυση και ανασφάλεια. Ήμουν και καλόβολο μωρό ότι θέλημα μου ζητούσαν οι του σπιτιού και οι γειτόνισσες, πρόθυμος ο Κωστάκης. Κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να μάθη πως πήγαινα με τα μαθήματα μου μόνο η θεία η Παντελού με ρωτούσε αν διάβασα τα μαθήματα μου και της έλεγα ναι, αλλά και η ίδια δεν είχε την δυνατότητα να με βοηθήση. Έτσι όταν πήρα τον πρώτον έλεγχο στα κλασικά μαθήματα ήμουν χάλια μαύρα με χαμηλούς βαθμούς και δύο κάτω από την βάση, σε αντίθεση με τα μαθηματικά, φυσική, χημεία και γυμναστική που είχα άριστα.
Αυτό δεν άρεσε στον πατέρα μου και το ξέσπασμα σε μένα ήταν πολύ άσχημο. Προβληματίστηκα πάρα πολύ και άρχισα να ερευνώ πως τα κατάφερναν οι συμμαθητές μου. Με την βοήθεια μερικών από αυτούς έμαθα τον τρόπο έπρεπε να μελετώ, και σημείωσα αρκετή βελτίωση χωρίς να γίνω άριστος μέν αλλά βαθμούς κάτω από την βάση δεν είχα.
Βέβαια ο πατέρας μου δεν έμεινε ικανοποιημένος από την επίδοση μου γιατί με ήθελε να είμαι ο πρώτος όπως τα παιδιά τους άλλους που φουμίζονταν στους καφενέδες και αποφάσισε να με μεταγράψη στο Εμπορικό Λύκειο. Σε μένα η δικαιολογία ήταν ότι δεν ήμουν καλός μαθητής, όμως ο πραγματικός λόγος της απόφασης ήταν το οικονομικό διότι τα δίδακτρα στο Ελληνικό Γυμνάσιο ήσαν πολύ ακριβότερα από το Εμπορικόν Λύκειο.
Το Εμπορικόν Λυκειον και η επαναλειτουργία του Μαγαζιού.
Επειδή η θεία η Παντελού είχε γεννήσει την Αλίκη της ήταν δύσκολο μαζί με το μωρό να περιποιείται και μένα, ο πατέρας διευθέτησε με τον κουμπάρο του τον Ευστάθιο Μαύρον τον καζαντζήν να μένω στο δικό του σπίτι για τη επόμενη σχολική χρονιά. Ήσαν κουμπάροι γιατί βάφτισε την αδελφή μου την Μαρούλλαν.
Όταν τέλειωσα το δημοτικό παρακάθισα στες εισαγωγικές εξετάσεις του Ελληνικού Γυμνασίου Λεμεσού και τες πέρασα. Όπως ήταν φυσικό βρεθήκαμε καινούργιο κομμάτι ζωής και άρχισα να ετοιμάζω τον εαυτό μου για την νέα μου ζωή. Πέρασα το καλοκαίρι βοηθώντας τον πατέρα μου στες ασχολίες του και χωρίς να το καταλάβω ήρθε ο καιρός ν ανοίξουν τα σχολεία και ετοιμάστηκα για την Λεμεσό. Η προίκα μου όλη κι όλη μια βαλιτσούλα που περιείχε δύο ζεύγη σεντόνια,δύο παντελόνια, δύο πουκάμισα, δύο φανέλες, δύο σώβρακα, ένα τρικό, και μια πετσέτα προσώπου μεγάλη την οποία χρησιμοποιούσα και για τι μπάνιο. Μου έδωσαν και μία σιδερένια καριόλα με το κρεβάτι της.
Ο πατέρας μου έκανε διευθετήσεις με την θεία μου την Παντελού και την νοικοκυρά της την Εφημού να μένω εκεί. Η θεία μου μόλις είχε παντρευτεί και είχε ενοικιασμένο ένα δωμάτιο στο οποίο κοιμόταν με τον άνδρα της τον θείον τον Μάρκον, και για μένα τακτοποίησαν το κρεβάτι μου μέσα στην κουζίνα. Στο ίδιο σπίτι κατοικούσε και η Πάτρα αδελφή της Εφημούς με τον άνδρα της τον Πέτρο και την κόρη τους την Νίτσα. Η Εφημού ήταν παντρεμένη με τον Δημητράκη Χαϊρεττίνη, δηλαδή σε ένα σπίτι κατοικούσαν τρεις οικογένειες και εγώ. Το σπίτι ήταν κτισμένο στην οδό Λεοντίου Μαχαιρά, κάθετη στην οδόν Γλάδστωνος και εκεί που τέλειωνε, τότε ήταν η άκρη της Λεμεσού. Η Λεωφόρος Μακαρίου Γ' ήταν ένας παρακαμπτήριος που ανοίχτηκε για τες ανάγκες του στρατού τον Δεύτερον Παγκόσμιο Πόλεμο και κατέληγε στο Στρατιωτικό Αεροδρόμιο ο δίαυλος του οποίου ήταν σχεδόν παράλληλος προς τα αριστερά του δρόμου Λεμεσού Ύψωνα.
Στην Λεμεσό έζησα για πρώτη φορά σε σπίτι που φωτιζόταν με ηλεκτρισμό. Γνώριζα τον ηλεκτρικό φωτισμό από το εργοστάσιο της ΚΕΟ στο χωριό μου που είχε δική του Γεννήτρια, όμως οι ανάγκες του εργοστασίου περιορίζονταν μόνο την εποχή της παραλαβής σταφυλιών, εμείς στα σπίτια είχαμε λάμπες πετρελαίου. Μέχρι και τους δρόμους τα καλοκαίρια που είχαμε Παραθεριστές, τους φώτιζαν με φανάρια που είχαν μέσα λάμπες πετρελαίου. Σε σύγκριση με το χωριό μου η Λεμεσός ήταν εντυπωσιακή. Μεγάλη κίνηση, ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, πλανόδιοι που διαλαλούσαν τα προϊόντα τους πράγμα που εμείς μόνο στα πανηγύρια το συναντούσαμε, εδώ κάθε μέρα ήταν πανηγύρι.
Την 1ην Οκτωβρίου άρχιζαν τα μαθήματα στα σχολεία Μέσης Παιδείας, πήγα σχολείο και αρχίζουν καινούργιες εμπειρίες. Πρώτα πρώτα μας χώρισαν σε τμήματα και η Πρώτη τάξη χωρίστηκε σε δύο τμήματα. Φαντάσου στο χωριό μου το κάθε σχολείο είχε τρεις τάξεις και εδώ μια τάξη είχε δύο τμήματα. Το τμήμα μας ήταν στην τάδε αίθουσα και όταν πήγαμε η καθηγήτρια, όχι η δασκάλα όπως ξέραμε, μας έδωσε το πρόγραμμα. Το ένα μάθημα τόσες ώρες την εβδομάδα αυτός ο καθηγητής, το άλλο μάθημα τόσες ώρες εκείνη η καθηγήτρια, πρωτόγνωρα πράματα, στο χωριό μου ένας δάσκαλος η μία δασκάλα δίδασκαν όλα τα μαθήματα, εδώ κάθε μάθημα και διαφορετικός. Μας είπαν και γράψαμε λίστα τα βιβλία που θα αγοράζαμε, επίσης πόσα και τι είδους τετράδια θα χρειαστούμε. Όλα τα αγοράζαμε και τίποτα δεν χορηγείτο. Παρόλο που ο πόλεμος τέλειωσε υπήρχε μεγάλη έλλειψη αγαθών μη εξαιρουμένων των βιβλίων, έτσι οι καθηγητές μας συνιστούσαν να τα βρούμε από παλαιότερους μαθητές.
Αρχίσαμε τακτικά μαθήματα και έπρεπε να προσαρμοστώ στην καινούργια μου ζωή. Μου έλειπε και η μάνα μου, οι αδελφές μου, το χωριό μου, 'οποτε τα θυμόμουν ιδιαίτερα την νύκτα έκλαιγα κρυφά κάτω από το πάπλωμα. Όλες αυτές οι αλλαγές μου δημιούργησαν σύγχυση και ανασφάλεια. Ήμουν και καλόβολο μωρό ότι θέλημα μου ζητούσαν οι του σπιτιού και οι γειτόνισσες, πρόθυμος ο Κωστάκης. Κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να μάθη πως πήγαινα με τα μαθήματα μου μόνο η θεία η Παντελού με ρωτούσε αν διάβασα τα μαθήματα μου και της έλεγα ναι, αλλά και η ίδια δεν είχε την δυνατότητα να με βοηθήση. Έτσι όταν πήρα τον πρώτον έλεγχο στα κλασικά μαθήματα ήμουν χάλια μαύρα με χαμηλούς βαθμούς και δύο κάτω από την βάση, σε αντίθεση με τα μαθηματικά, φυσική, χημεία και γυμναστική που είχα άριστα.
Αυτό δεν άρεσε στον πατέρα μου και το ξέσπασμα σε μένα ήταν πολύ άσχημο. Προβληματίστηκα πάρα πολύ και άρχισα να ερευνώ πως τα κατάφερναν οι συμμαθητές μου. Με την βοήθεια μερικών από αυτούς έμαθα τον τρόπο έπρεπε να μελετώ, και σημείωσα αρκετή βελτίωση χωρίς να γίνω άριστος μέν αλλά βαθμούς κάτω από την βάση δεν είχα.
Βέβαια ο πατέρας μου δεν έμεινε ικανοποιημένος από την επίδοση μου γιατί με ήθελε να είμαι ο πρώτος όπως τα παιδιά τους άλλους που φουμίζονταν στους καφενέδες και αποφάσισε να με μεταγράψη στο Εμπορικό Λύκειο. Σε μένα η δικαιολογία ήταν ότι δεν ήμουν καλός μαθητής, όμως ο πραγματικός λόγος της απόφασης ήταν το οικονομικό διότι τα δίδακτρα στο Ελληνικό Γυμνάσιο ήσαν πολύ ακριβότερα από το Εμπορικόν Λύκειο.
Το Εμπορικόν Λυκειον και η επαναλειτουργία του Μαγαζιού.
Επειδή η θεία η Παντελού είχε γεννήσει την Αλίκη της ήταν δύσκολο μαζί με το μωρό να περιποιείται και μένα, ο πατέρας διευθέτησε με τον κουμπάρο του τον Ευστάθιο Μαύρον τον καζαντζήν να μένω στο δικό του σπίτι για τη επόμενη σχολική χρονιά. Ήσαν κουμπάροι γιατί βάφτισε την αδελφή μου την Μαρούλλαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου