Κώστας Τρύφωνος βίος και πολιτεία
Εισαγωγή.
Κατόπιν επιθυμίας των εγγόνων μου ξεκίνησα να γράφω τα απομνημονεύματα μου, και μάλιστα προχώρησα μέχρι την αποφοίτηση μου από την ΕΜΠΟΡΙΚΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑΝ
ΛΕΜΕΣΟΥ με την προϋπόθεση ότι κάποτε θα βρισκόταν κάποιος να εκδόση ένα βιβλίο. Αυτό το βλέπω αδύνατο και εφόσον το κείμενο προοριζόταν για δημοσίευση προτίμησα να αρχίσω να το γράφω στην Ιστοσελίδα μου διευκολύνοντας έτσι όσους θα ήθελαν να το διαβάσουν όλον η μέρος να μπορούν να το κάνουν από τώρα, και άμα κλείσω τα μάτια ότι θέλουν ας κάνουν.
Το πρόβλημα είναι πως θα μπορέσω να κατεβάσω στην πραγματικότητα την εικόνα που ο κόσμος όλος έχει για τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ και ιδιαίτερα σε ποια ύψη καλπάζει η φαντασία των εγγονιών μου για τον παππού τους και τι ανταγαθήματα του περιμένουν.
Για να μη τους απογοητεύσω θα αναφερθώ στον νόμο περί εκτάκτου ανάγκης του Χάρτινγ που προνοούσε ποινή του θανάτου όταν είχες στην κατοχή σου όπλα και πυρομαχικά και εφόσον πλείστες ήταν οι περιπτώσεις που τα είχα στην κατοχή μου αν με ανακάλυπταν μπορούσε να ήμουν ένας των απαγχονισθέντων.
Όπως το κάθε τι έχει την προϊστορία του έτσι και η δική μου συμμετοχή ως μέλος της ΕΟΚΑ έχει την δική της προϊστορία με το ιστορικόν ΌΧΙ του Μεταξά την 28ην Οκτωβρίου του 1940 σε ηλικία επτά ετών άρχισα να ζω τες πρώτες μου Εθνικές συγκινήσεις. Κάθε επιτυχία του Ελληνικού στρατού κατά των Ιταλών εορταζόταν με Εθνικήν Έξαρση. Πρώτη συγκίνηση Εθνικής Υπερηφάνειας χωρίς καν να αντιλαμβάνομαι περί τίνος επρόκειτο ήταν όταν έπεσε η Κορυτσά και με κωδωνοκρουσίες και πρώτην φορά επί αποικιοκρατίας να κυματίζει η γαλανόλευκος έζησα την πρώτην μου Εθνική συγκέντρωση στην εκκλησία του Χωριού μου με ομιλίες και Εθνικά άσματα.
Ανάγκην φιλοτιμίας ποιούμενοι οι Εγγλέζοι λόγω Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου δεν απαγόρευσαν τες Εθνικές εκδηλώσεις στην Κύπρο ακολούθησε το Ενωτικό Δημοψήφισμα και άρχισε να αναβιώνει για Ένωση της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα.
Οραματιζόμασταν την ίδρυση μιας νέας Φιλικής Εταιρείας και η ιδέα υπέβοσκε σαν ευσεβής πόθος μέχρι τη 1ην Απριλίου 1955 που ο Αρχηγός Διγενής εξήγγειλε την έναρξη του Απελευθερωτικού Αγώνα με εκκωφαντικές εκρίξεις σε ολόκληρη την Κύπρο και ρίψεις φυλλαδίων. Με άλλα λόγια η Φιλική Εταιρεία που οραματιζόμασαν έγινε πραγματικότης.
Και επειδή αγώνας χωρίς θυσίες δεν γίνεται η πρώτη Απριλίου σημαδεύτηκε με έναν νεκρό και ένα καταζητούμενο.
Σύμφωνα με τες ειδήσεις της Κυπριακής Ραδιοφωνικής Υπηρεσίας όπως λεγόταν τότε το ΡΙΚ.
ΝΕΚΡΟΣ ο Μόδεστος Παντελή ο οποίος εις την προσπάθειαν του να προκαλέση συσκότιση έριξεν άλυσον δεμένο με σχοινί πάνω στην κεντρική γραμμή του ηλεκτροπαραγωγικού σταθμού που τροφοδοτούσε ολόκληρη την Κύπρο, τάσεως 77.000 βολτς και προφανώς μη γνωρίζοντας ότι το καννάβι με το οποίο κατασκευάζουν σχοινιά είναι καλός αγωγός του ηλεκτρισμού κατακάϊκε από ηλεκτρομπληξία
ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΟΣ όπως είπαν στο δελτίον ειδήσεων ήταν ένας οδηγός ταξί από την Λύση ονόματι Γρηγόρης Αυξεντίου του οποίου η άδεια οδηγού ανευρέθει εις τον χώρο των εκρήξεων και επικυρίχθηκε με το ποσόν των 250 λιρών το οποίον ανέβασαν στες 5.000 λίρες. Αυτός ο ταξιτζής ήταν απόφοιτος της Σχολής Εφέδρων Αξιωματικών Θεσσαλονίκης - αν είμαι σωστός - και έμελλε να είναι ο Σταυραετός του Μαχαιρά.
Εκείνην την περίοδο εργαζόμουν στην εργοληπτική εταιρεία JOHN HOWARD που είχε το συμβόλαιο κατασκευής του αεροδρομίου της RAF στο Ακρωτήρι ως υπεύθυνος κοστολογήσεως της εργασίας των μηχανημάτων στο όλον έργο, και ιδρύσαμε υπό την δύναμιν της ΣΕΚ την ΝΕΑΝ ΣΥΝΤΕΧΝΊΑ ΥΠΑΛΛΉΛΩΝ ΕΡΓΟΛΗΠΤΙΚΏΝ ΕΤΑΙΡΕΙΏΝ στην οποίαν εξελέγηκα Γραμματέας.οπότε άρχισα καθημερινές επαφές με το οίκημα και τα γραφεία της ΣΕΚ που στεγαζόταν λίγο ποιο κάτω από τα σημερινά της Γραφεία.
Ο αγώνας της ΕΟΚΑ συνέχιζε με τες επιτυχίες να διαδέχεται η μία την άλλην και το ηθικό μας να απογειώνεται όλο και ποιο ψηλά. Συζητούσαμε μεταξύ μας αλλά δεν ξέραμε απολύτως τίποτα για την οργάνωση και συν τω χρόνω διψούσαμε να λάβουμε μέρος. Ιδιαίτερα στην ΣΕΚ μιλούσαμε ποιο ανοικτά το θέμα και προβληματιζόμαστε πως. Ποιο στενά μιλούσα με τον Αβραάμ Βασιλείου και προβληματοζόμουν πως μπορούσα να γίνω μέλος. Τελικά καλά μυρίστηκα και ο Αβράμης ήταν μυημένος έτσι κανόνισε να ορκιστώ και σαν πρώτος συνεργάτη γνώρισα τον Ανδρέαν Χριστοδούλου Αμάν. Ο Ανδρέας ο Αμάν στο οίκημα της ΣΕΚ μου λέει να σου δείξω τον ομαδάρχη μας, και μου έδειξε από μακριά τον Λουκαν Χατζιωάννου. Μέχρι όμως να γνωριστούμε από κοντά έφυγε για το εφοπλιστικό γραφείο του πατέρα του στην Jeddah της Σαουδικής Αραβίας και την θέση του πήρε ο Χριστοφής Αριστείδου Ππαλούζας από τον Υψωνα. Ο Ττοφής όπως τον λέγαμε με έφερε σε επαφή με ένα σπίτι στην οδόν Μεγάλου Αλεξάνδρου 12 που θα ήταν ο χώρος συναντήσεων και επαφών. Οικοδέσποινα ήταν μία κοπέλα παντρεμένη, τον άνδρα της δεν το γνώρισα μάλλον διότι τες ώρες που πηγαίναμε αυτός απουσίαζε στην δουλειά. ΄Κατοικούσε όμως εκεί η Νίκη αδελφή του ανδρός της μαθήτρια Γυμνασίου η οποία ήταν και αντικαταστάτρια της. Στο σπίτι κατοικούσε και ο αδελφός του ανδρός της πολύ μεγαλύτερος στην ηλικία καρσόνι το επάγγελμα και με μιά μικρη αναπηρία στο ένα του πόδι.
Εκεί γνωριστήκαμε μεταξύ μας ολόκληρη η ομάδα μας και αποτελείτο από τους
1. Χριστοφή Αριστείδου Ππαλούζα από Υψωνα
2. Ανδρέα Χριστοδούλου Αμάν, ενορία Αγίου Ιωάννου
3. Κώσταν Τρύφωνος, Πέρα-Πεδί
4. Ανδρέας Πάσπατας, ενορία αγίου Ιωάννου
5. Ανδρέας Μεταξάς, από Πεδουλά και
6. Ανδρέας Μαϊτανός, από Πάχνα.
Στην ενημέρωση μου ο ομαδάρχης μου είπε ότι ανήκαμε στες Ομάδες Κρούσεως, περίπου ποια θα ήσαν τα καθήκοντα μας και ότι πανω από όλα έπρεπε να υπάρχει "ΕΧΕΜΎΘΕΙΑ" με ξένισε μάλιστα που με ρώτησε αν ήξερα τι σημαίνει η λέξη εχεμύθεια.
Επειδή είμουν ο μόνος που ζούσα μακριά από την οικογένεια μου ενοικίασα δωμάτιο πίσω από το Ξενοδοχείο ΠΕΥΚΟΣ τότε ήταν καφενείον Πεύκος.
Το δωμάτιο μου μετετράπει σε αποθήκη πυρομαχικών, δηλαδή βόμβες υδροσωλήνας τες οποίες παίρναμε διαταγές να ρίχνουμε σε συγκεκριμένους στόχους. Στόχοι συνήθως ήσαν οι κατοικίες των Βρετανών στρατιωτικών. Οι βόμβες κομμάτια υδροσωλήνα των 3ων ιντσών με δύο τάπες από τες δύο πλευρές και από την μία κρεμόταν το φιτίλι. Για να την ρίξουμε σχίζαμε το φιτίλι λίγο στην άκρη μέχρι το πυραγωγόν στο οποίο φυσούσαμε από αναμμένο τσιγάρο σπίθες μέχρι να πάρη φωτιά και την ρίχναμε. Στα διώροφα σπίτια οι Εγγλέζοι προστάτευαν τα μπαλκόνια με ψηλό δείκτη έτσι η βόμβα των 3" ήταν πολύ βαριά για να φτάσει στον στόχο της έτσι κατασκεύασαν βόμβες των 2 ιντσών δηλαδή τι βόμβες? τσάκρες για εκφοβισμό που ήσαν ελαφρότερες. Λίγο αργότερα αντί αναμένο τσιγάρο βάζαμε το πυραγωγόν στη μέση δένοντας το με δύο κεφαλές σπίρτων και τρίβοντας στα σπίρτα το σπιρτόκουτο, άναβαν και μαζί άναβε και το φιτίλι, έτσι μπορούσαμε να ρίξουμε την βόμβα και σε κινούμενο στόχο. Αν ΄΄ομως δεν εκρήγνυτο οι στρατιώτες από το τζιπ την αρπάζανε και μας την έριχναν πίσω. Ποιο ασφαλές σε κινούμενο στόχο ήταν να ρίξουμε την βόμβα από κάποιο μπαλκόνι η κάποια στέγη κάποιου ακατοίκητου κτηρίου διότι στα κατοικημένα πολύ άσχημα θα την είχαν οι ένοικοι.
Λίγο πριν την έναρξη του αγώνα η κυβέρνηση της αποικιοκρατίας αποφάσισε την επέκταση του λιμανιού της Λεμεσού μέσα στην κοίτη του ποταμού Γαρίλλη, και έκαμε κατάσχεση όλα τα σπίτια που ήσαν στον χώρο που θα έπιανε το λιμάνι. Με την έναρξη του αγώνα ίδρυσε επικουρικό σώμα στην αστυνομία και αποτελείτο από Τούρκους επικουρικούς. Τα σπίτια που κατασχέθηκαν ήσαν ανάμεικτα Ελληνικά και Τουρκικά. Οι Τούρκοι ενθαρρύνθηκαν και έκαναν κατάληψη όλα τα κατασχεθέντα σπίτια έτσι η εκκλησία του Αγίου Αντωνίου περικυκλώθηκε από Τούρκους, και επειδή με την προτροπή των Άγγλων άρχισαν δολιοφθορές κατά Ελληνικών περιουσιών, ανετέθη στην ομάδα μας η φύλαξη και προστασία της εκκλησίας του Αγίου Αντωνίου. κάθε βράδυ μέλη της ομάδας μας βρισκόντουσαν στην εκκλησία, είτε μέσα είτε σε κάποιο δωμάτιο του περιβόλου. Η ιδιότητα μας ως μέλη της ΕΟΚΑ δεν ήταν γνωστή σε κανένα.
Εν τω μεταξύ η κατασκευή του αεροδρομίου προχωρούσε και ο δίαυλος είχε τελειώσει και άρχισαν να προσγειώνονται αεροπλάνα. Λόγω της θέσεως μου προωθούσα στα διάφορα πόστα για τες ανάγκες των εργασιών των μηχανημάτων μέλη της ΣΕΚ. Μίαν καλήν πρωία πληροφορούμαστε ότι ένα αεροπλάνο κατεστράφη ολοσχερώς. Οι Βρετανοί τα έβρισκαν σκούρα και ο Κυβερνήτης Αρμιτεϊτζ αντικατεστάθη από τον Στρατηγό Χάρτινγ ο οποίος υπήρξε και συμπολεμιστής του Γρίβα στον Δεύτερον Παγκόσμιο Πόλεμο ως αποτέλεσμα οι επιτυχίες της ΕΟΚΑ να είναι ποιο δύσκολες. Εφάρμοσε τον νόμο περί εκτάκτου ανάγκης και η ποινή του θανάτου προνοήτο και όταν κάποιος είχε στην κατοχή του όπλα και πυρομαχικά.
Η Αγγλική εργοληπτική εταιρεία Χάουαρτ τέλειωσε το συμβόλαιο της μαζί της τελειώσαμε κι εμείς. Νέα συμβόλαια άρχισαν να αναλαμβάνουν και οι Κυπριακές Εταιρείες που είχαν το δικό τους προσωπικό και εμάς άρχισαν να μας προσλαμβάνουν σαν βοηθητικούς.
Στην Λευκωσία ο Μάρκος Δράκος ήταν οργανωτικός της ΣΕΚ και καταζητήθηκε. Αφού καταζητήθηκε βγήκε στο βουνό και η θέση του χήρεψε. Οι Λευκωσιάτες ζήτησαν από την Λεμεσό αν είχαν το κατάλληλο πρόσωπο να τον αναπληρώσει και η Λεμεσός θεώρησε εμένα ως τον ποιο κατάλληλο και αφού ρωτήθηκα και αποδέχτηκα, μετακόμισα στην Λευκωσία.
Από οργανωτικής πλευράς σε αντίθεση με την Λεμεσό που λειτουργούσε στελεχωμένη σε όλες τες βαθμίδες η Λευκωσία πόρρω απήχεν. Ο Γενικός Γραμματέας Μιχαήλ Πισσάς ήταν στα κρατητήρια και οι εκλελεγμένοι αξιωματούχοι ήσαν αδρανείς εκτός από δύο άτομα Τον Λιάτσον υπάλληλο στο τμήμα καθαριότητος του Δήμου Λευκωσίας και κάποιον άλλο που ξέχασα το όνομα του που εργαζόταν στα Δημόσια Έργα ο οποίος είχε πολλές ικανότητες, ενώ ο Λιάτσος που εκτελούσε και χρέη Αναπληρωτού Γενικού Γραμματέα αμφιβάλλω αν είχε βγάλει το δημοτικό.
Έμμισθοι συναδελφοι μου ήσαν ο Μιχαλάκης Ιωάννου ο μετέπειτα ΓΓ της ΣΕΚ για σειράν ετών από το Παλαιχώρι και ο Σάββας Μυτίδης από το Κάρμι.
Παράλληλα με την Οργανωτική δουλειά μου ανετέθη και η έκδοση της εφημερίδας Εργατική Φωνή δημοσιογραφικό όργανο της ΣΕΚ. Η έκδοση μιας εφημερίδας για μένα ήταν κάτι το πρωτόγνωρο και ίσως για πρώτη φορά έμπαινα σε τυπογραφείο. Η εφημερίδα τυπωνόταν στα τυπογραφεία της Αρχιεπισκοπής στα οποία τυπωνόταν και η αγγλική εφημερίδα "TIMES OF CYPRUS" με διευθυντή τον Μιλτιάδη Χριστοδούλου γνωστός σαν επι σειράν ετών Κυβερνητικός εκπρόσωπος των κυβερνήσεων Μακαρίου. Ο Μακάριος με τους συν εξόριστους του τον Κυρηνείας Κυπριανόν, τον Παπασταύρον Παπαγαθαγγέλου, και τον Πολύκαρπον Ιωαννίδην, ήσαν στην εξορία.
Αρχισυντάκτης στην Εργατική Φωνή ήταν ο δημοσιογράφος Πάνος Παπαδόπουλος με το ψευδώνυμο "ΟΡΘΟΣ ΑΤΤΙΚΟΣ" τον οποίον ο αείμνηστος Φαρμακίδης Ιδιοκτήτης και εκδότης της "ΑΛΗΘΕΙΑΣ" τον πείραζε λέγοντας τον "βόθρο σηπτικό". Ο κύριος Παπαδόπουλος ήταν και αρχισυντάκτης μιας άλλης από τες σοβαρότερες εβδομαδιαίες εφημερίδες της εποχής της οποίας ξέχασα το όνομα.
Ο κύριος Παπαδόπουλος μόλις ερχόταν στα γραφεία της ΣΕΚ μου ζητούσε ύλη και εδώ ήταν που τα έβρισκα μπαστούνια. Η Λεμεσός ως η μοναδική δραστηριοποιημένη επαρχία μου έστελνε αρκετά. Στην Λευκωσία τακτικός συνεργάτης ήταν ένας διάκονος καθηγητής της Ιερατικής Σχολής γράφοντας κάθε βδομάδα ένα δυο βίους Αγίων.
Ο Σερ Τζων Χάρτινγ ήταν πολύ σκληρό καρύδι και άρχισε να γεμίζει τα κρατητήρια χωρίς δίκη με πολιτικούς κρατουμένους και βήμα προς βήμα εξάρθρωνε την ΕΟΚΑ μέχρι σχεδόν που την διάλυσε. Στην διοίκηση πρόσθεσε καινούργια επαρχία την επαρχία Τροόδους με έδρα τες Πλάτρες. Την ίδια περίοδο η ΕΟΚΑ άρχισε την αναδιοργάνωση στελεχώνοντας τους τομείς με προσοντούχα άτομα τον Τομέα της πιτσιλιάς που περιελάμβανε και τες Πλάτρες στελέχωσε σαν διοικητής των ανταρτικών ομάδων ο τελειόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων Ανδρέας Αυγουστή ο οποίος ήταν ισότιμος τομεάρχη. Στο αντάρτικο προσετέθη και ο απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων Λάκης Πανταζής.
Για λόγους υγείας αναγκάστηκα να εγκαταλείψω την Λευκωσία και πήγα κοντά στους γονείς μου στο Πέρα-Πεδί που μπορούσα να τύχω της απαραίτητης περιποίησης.
Ο τομεάρχης Ανδρέας Αυγουστή απεδείχθη πολύ δραστήριος και με πολλές ικανότητες στην οργάνωση και η πιτσιλιά επανέκτησε και πάλιν το αξιόμαχο της. Υστερούσε το ξεκομμένο κομμάτι του Τομέα που δεν ήταν πιτσιλιά δηλαδή η περιοχή Πέρα-Πεδί, Πλατρών και που δεν ξέρω γιατί προσετέθη σε αυτόν τον Τομέα. Ίσως η διαμόρφωση της κυβερνητικής διοίκησης με την νέα επαρχία και ίσως επειδή στες Πλάτρες είχε την έδρα του το σκληρότερο σώμα καταστολής της ΕΟΚΑ των Εγγλέζων.
Στην απόφαση για αναδιοργάνωση εδόθη και το όνομα μου και είχαμε συνάντηση με τον Τομεάρχη στο σπίτι του πατέρα μου στο χωριό και μου ανετέθη Υπεύθυνος ΕΟΚΑ Πέρα-Πεδί και Κουκάς. Παράλληλα του έδωσα ονόματα για στελέχωση της οργάνωσης στα γύρω χωριά
Δυστυχώς ο χρόνος έσβησε πολλά από την μνήμη μου και οι περισσότεροι από τους συνεργάτες μου αποδήμησαν προς κύριον, οπότε ότι μπορώ να θυμηθώ θυμήθηκα.
Στο Πέρα-Πεδί και Κουκά η στελέχωση ήταν ως εξής
1. Κώστας Τρύφωνος υπεύθυνος ΕΟΚΑ
2. Ηλίας Κοσκινάς ΠΕΚΑ
3. Σωτηράκης Χριστοδούλου ΑΝΕ αγοριών
4. Πόπη Τρύφωνος ΑΝΕ κοριτσιών
5. Κάποιος από την Κουκά με το παρατσούκλι Σαρτανάκκας
μέλος της ΕΟΚΑ
6. Μαρούλλα Τρύφωνος μέλος της ΑΝΕ γυναικών
Για την στελέχωση της ΑΝΕ παιδιών του δημοτικού αντιστρέψαμε λίγο τους όρους. Η Πόπη ανέλαβε τα αγόρια με τον εννιάχρονο αδελφό της Ανδρέαν Καζαντζή και ο Σωτηράκης ανέλαβε την εννιάχρονη αδελφή του της οποίας το όνομα μου διαφεύγει.
Εν τω μεταξύ ο στρατιωτικός Κυβερνήτης σερ Τζων Χάρτινγ αντικαταστάθηκε με τον πολιτικό σερ Χιου Φουτ. Οι εξόριστοι έφυγαν από τες Σευχέλλες και πήγαν Αθήνα και οι Εγγλέζοι άρχισαν να γέρνουν την πλάστιγγα προς τους πολιτικούς. Φανερή παραδοχή ότι από στρατιωτικής πλευράς απέτυχαν.
Ο Μακάριος και οι συνεξόριστοι του από τες Σεϊχέλες πήγαν στην Αθήνα χωρίς να έχουν δικαίωμα επιστροφής στην Κύπρο.
Η ΕΟΚΑ συνέχισε την δράση της κι εμείς συμπληρώσαμε τους συνδέσμους και λητουργούσαμε κανονικά. Η αλληλογραφία πηγαινοερχόταν απρόσκοπτα. Σύνδεσμος στην Τριμίκλινη ήταν ο Τάκης Κονναρής με βοηθό του τον Δήμον Κουντουρή, στο Πέρα-Πεδί η Πόπη Τρύφωνος με βοηθούς την Μαρούλλαν Τρύφωνος και τον Σωτηράκην Χριστοδούλου, για Πέρα-Πεδί προς και από Μανδριά ο Ηλίας Κοσκινάς και οι συνέταιροι στο λεωφορείο Μανδριών Χρίστος και Σταύρος τα επίθετα τους τα ξέχασα.
Για την μετακίνηση προσώπων ακολουθήτο περίπου η ίδια διαδικασία. Για παράδειγμα όταν μια ομάδα ανταρτών αποτελούμενη από τους Ανδρέαν Αυγουστή, Λάκην Πανταζήν, Λουκήν Αυγουστίδην και Πάμπον Νικολεττήν κυκλοφόρησε στην περιοχή μας τους παρέλαβε ο Κώστας Τρύφωνος, τους φιλοξένησε μερικές μέρες στο σπίτι του πατέρα του Τρύφωνα Καζαντζή και αφού συγκέντρωσαν το χωριό σε καφενείο και έκαναν ομιλία, τους παράλαβε ο Ηλίας Κοσκινάς στην ΚΕΟ και τους παρέδωσε στον Χρίστο για τα Μανδριά. Οι διαπραγματεύσεις για συμφωνία στο Κυπριακό είχαν αρχίσει και ο Μακάριος μαζί με τον Καραμαλλή ήσαν δεν θυμούμαι η Ζυρίχη η Λονδίνο. Ένα βράδυ με ένα ημιφορτηγό αυτοκίνητο ήρθε ο Παναγιώτης Αριστείδου με δύο άλλα άτομα και μου συστήθηκε ως ο Τομεάρχης του διπλανού τομέως.και μου ζητούσε την αντάρτικη ομάδα. Όπως αυτός πήρε τον σύνδεσμο και έφθασε κοντά μου του ζήτησα να μείνουν στο σπίτι μου και να μου δανείσουν το αυτοκίνητο τους διότι δεν είχα δικό μου να πάω να τους βρω. Τους ανακάλυψα στα Μανδριά και αφού πήρα την έγκριση πήγα πίσω και τους είπα σε ποιο σπίτι ήσαν. Από τες κουβέντες που κάναμε με τον Παναγιώτην Αριστείδου το Κυπριακό πρέπει να ήταν συμφωνημένο.
Λίγες μέρες αργότερα πήρα για να δημοσιοποιήσω φυλλάδια του Διγενή ότι τερματίζει τον ΑΓΩΝΑ.
Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα........Αυτό είναι το παραμύθι του παππού και αν δεν ήταν ο ΗΡΩΑΣ τον οποίον περιμένατε, ένα σας λέω. Αυτήν την πατρίδα την αγάπησα και ότι έκανα το έκανα γι αυτή.
ΛΕΜΕΣΟΥ με την προϋπόθεση ότι κάποτε θα βρισκόταν κάποιος να εκδόση ένα βιβλίο. Αυτό το βλέπω αδύνατο και εφόσον το κείμενο προοριζόταν για δημοσίευση προτίμησα να αρχίσω να το γράφω στην Ιστοσελίδα μου διευκολύνοντας έτσι όσους θα ήθελαν να το διαβάσουν όλον η μέρος να μπορούν να το κάνουν από τώρα, και άμα κλείσω τα μάτια ότι θέλουν ας κάνουν.
Το πρόβλημα είναι πως θα μπορέσω να κατεβάσω στην πραγματικότητα την εικόνα που ο κόσμος όλος έχει για τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ και ιδιαίτερα σε ποια ύψη καλπάζει η φαντασία των εγγονιών μου για τον παππού τους και τι ανταγαθήματα του περιμένουν.
Για να μη τους απογοητεύσω θα αναφερθώ στον νόμο περί εκτάκτου ανάγκης του Χάρτινγ που προνοούσε ποινή του θανάτου όταν είχες στην κατοχή σου όπλα και πυρομαχικά και εφόσον πλείστες ήταν οι περιπτώσεις που τα είχα στην κατοχή μου αν με ανακάλυπταν μπορούσε να ήμουν ένας των απαγχονισθέντων.
Όπως το κάθε τι έχει την προϊστορία του έτσι και η δική μου συμμετοχή ως μέλος της ΕΟΚΑ έχει την δική της προϊστορία με το ιστορικόν ΌΧΙ του Μεταξά την 28ην Οκτωβρίου του 1940 σε ηλικία επτά ετών άρχισα να ζω τες πρώτες μου Εθνικές συγκινήσεις. Κάθε επιτυχία του Ελληνικού στρατού κατά των Ιταλών εορταζόταν με Εθνικήν Έξαρση. Πρώτη συγκίνηση Εθνικής Υπερηφάνειας χωρίς καν να αντιλαμβάνομαι περί τίνος επρόκειτο ήταν όταν έπεσε η Κορυτσά και με κωδωνοκρουσίες και πρώτην φορά επί αποικιοκρατίας να κυματίζει η γαλανόλευκος έζησα την πρώτην μου Εθνική συγκέντρωση στην εκκλησία του Χωριού μου με ομιλίες και Εθνικά άσματα.
Ανάγκην φιλοτιμίας ποιούμενοι οι Εγγλέζοι λόγω Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου δεν απαγόρευσαν τες Εθνικές εκδηλώσεις στην Κύπρο ακολούθησε το Ενωτικό Δημοψήφισμα και άρχισε να αναβιώνει για Ένωση της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα.
Οραματιζόμασταν την ίδρυση μιας νέας Φιλικής Εταιρείας και η ιδέα υπέβοσκε σαν ευσεβής πόθος μέχρι τη 1ην Απριλίου 1955 που ο Αρχηγός Διγενής εξήγγειλε την έναρξη του Απελευθερωτικού Αγώνα με εκκωφαντικές εκρίξεις σε ολόκληρη την Κύπρο και ρίψεις φυλλαδίων. Με άλλα λόγια η Φιλική Εταιρεία που οραματιζόμασαν έγινε πραγματικότης.
Και επειδή αγώνας χωρίς θυσίες δεν γίνεται η πρώτη Απριλίου σημαδεύτηκε με έναν νεκρό και ένα καταζητούμενο.
Σύμφωνα με τες ειδήσεις της Κυπριακής Ραδιοφωνικής Υπηρεσίας όπως λεγόταν τότε το ΡΙΚ.
ΝΕΚΡΟΣ ο Μόδεστος Παντελή ο οποίος εις την προσπάθειαν του να προκαλέση συσκότιση έριξεν άλυσον δεμένο με σχοινί πάνω στην κεντρική γραμμή του ηλεκτροπαραγωγικού σταθμού που τροφοδοτούσε ολόκληρη την Κύπρο, τάσεως 77.000 βολτς και προφανώς μη γνωρίζοντας ότι το καννάβι με το οποίο κατασκευάζουν σχοινιά είναι καλός αγωγός του ηλεκτρισμού κατακάϊκε από ηλεκτρομπληξία
ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΟΣ όπως είπαν στο δελτίον ειδήσεων ήταν ένας οδηγός ταξί από την Λύση ονόματι Γρηγόρης Αυξεντίου του οποίου η άδεια οδηγού ανευρέθει εις τον χώρο των εκρήξεων και επικυρίχθηκε με το ποσόν των 250 λιρών το οποίον ανέβασαν στες 5.000 λίρες. Αυτός ο ταξιτζής ήταν απόφοιτος της Σχολής Εφέδρων Αξιωματικών Θεσσαλονίκης - αν είμαι σωστός - και έμελλε να είναι ο Σταυραετός του Μαχαιρά.
Εκείνην την περίοδο εργαζόμουν στην εργοληπτική εταιρεία JOHN HOWARD που είχε το συμβόλαιο κατασκευής του αεροδρομίου της RAF στο Ακρωτήρι ως υπεύθυνος κοστολογήσεως της εργασίας των μηχανημάτων στο όλον έργο, και ιδρύσαμε υπό την δύναμιν της ΣΕΚ την ΝΕΑΝ ΣΥΝΤΕΧΝΊΑ ΥΠΑΛΛΉΛΩΝ ΕΡΓΟΛΗΠΤΙΚΏΝ ΕΤΑΙΡΕΙΏΝ στην οποίαν εξελέγηκα Γραμματέας.οπότε άρχισα καθημερινές επαφές με το οίκημα και τα γραφεία της ΣΕΚ που στεγαζόταν λίγο ποιο κάτω από τα σημερινά της Γραφεία.
Ο αγώνας της ΕΟΚΑ συνέχιζε με τες επιτυχίες να διαδέχεται η μία την άλλην και το ηθικό μας να απογειώνεται όλο και ποιο ψηλά. Συζητούσαμε μεταξύ μας αλλά δεν ξέραμε απολύτως τίποτα για την οργάνωση και συν τω χρόνω διψούσαμε να λάβουμε μέρος. Ιδιαίτερα στην ΣΕΚ μιλούσαμε ποιο ανοικτά το θέμα και προβληματιζόμαστε πως. Ποιο στενά μιλούσα με τον Αβραάμ Βασιλείου και προβληματοζόμουν πως μπορούσα να γίνω μέλος. Τελικά καλά μυρίστηκα και ο Αβράμης ήταν μυημένος έτσι κανόνισε να ορκιστώ και σαν πρώτος συνεργάτη γνώρισα τον Ανδρέαν Χριστοδούλου Αμάν. Ο Ανδρέας ο Αμάν στο οίκημα της ΣΕΚ μου λέει να σου δείξω τον ομαδάρχη μας, και μου έδειξε από μακριά τον Λουκαν Χατζιωάννου. Μέχρι όμως να γνωριστούμε από κοντά έφυγε για το εφοπλιστικό γραφείο του πατέρα του στην Jeddah της Σαουδικής Αραβίας και την θέση του πήρε ο Χριστοφής Αριστείδου Ππαλούζας από τον Υψωνα. Ο Ττοφής όπως τον λέγαμε με έφερε σε επαφή με ένα σπίτι στην οδόν Μεγάλου Αλεξάνδρου 12 που θα ήταν ο χώρος συναντήσεων και επαφών. Οικοδέσποινα ήταν μία κοπέλα παντρεμένη, τον άνδρα της δεν το γνώρισα μάλλον διότι τες ώρες που πηγαίναμε αυτός απουσίαζε στην δουλειά. ΄Κατοικούσε όμως εκεί η Νίκη αδελφή του ανδρός της μαθήτρια Γυμνασίου η οποία ήταν και αντικαταστάτρια της. Στο σπίτι κατοικούσε και ο αδελφός του ανδρός της πολύ μεγαλύτερος στην ηλικία καρσόνι το επάγγελμα και με μιά μικρη αναπηρία στο ένα του πόδι.
Εκεί γνωριστήκαμε μεταξύ μας ολόκληρη η ομάδα μας και αποτελείτο από τους
1. Χριστοφή Αριστείδου Ππαλούζα από Υψωνα
2. Ανδρέα Χριστοδούλου Αμάν, ενορία Αγίου Ιωάννου
3. Κώσταν Τρύφωνος, Πέρα-Πεδί
4. Ανδρέας Πάσπατας, ενορία αγίου Ιωάννου
5. Ανδρέας Μεταξάς, από Πεδουλά και
6. Ανδρέας Μαϊτανός, από Πάχνα.
Στην ενημέρωση μου ο ομαδάρχης μου είπε ότι ανήκαμε στες Ομάδες Κρούσεως, περίπου ποια θα ήσαν τα καθήκοντα μας και ότι πανω από όλα έπρεπε να υπάρχει "ΕΧΕΜΎΘΕΙΑ" με ξένισε μάλιστα που με ρώτησε αν ήξερα τι σημαίνει η λέξη εχεμύθεια.
Επειδή είμουν ο μόνος που ζούσα μακριά από την οικογένεια μου ενοικίασα δωμάτιο πίσω από το Ξενοδοχείο ΠΕΥΚΟΣ τότε ήταν καφενείον Πεύκος.
Το δωμάτιο μου μετετράπει σε αποθήκη πυρομαχικών, δηλαδή βόμβες υδροσωλήνας τες οποίες παίρναμε διαταγές να ρίχνουμε σε συγκεκριμένους στόχους. Στόχοι συνήθως ήσαν οι κατοικίες των Βρετανών στρατιωτικών. Οι βόμβες κομμάτια υδροσωλήνα των 3ων ιντσών με δύο τάπες από τες δύο πλευρές και από την μία κρεμόταν το φιτίλι. Για να την ρίξουμε σχίζαμε το φιτίλι λίγο στην άκρη μέχρι το πυραγωγόν στο οποίο φυσούσαμε από αναμμένο τσιγάρο σπίθες μέχρι να πάρη φωτιά και την ρίχναμε. Στα διώροφα σπίτια οι Εγγλέζοι προστάτευαν τα μπαλκόνια με ψηλό δείκτη έτσι η βόμβα των 3" ήταν πολύ βαριά για να φτάσει στον στόχο της έτσι κατασκεύασαν βόμβες των 2 ιντσών δηλαδή τι βόμβες? τσάκρες για εκφοβισμό που ήσαν ελαφρότερες. Λίγο αργότερα αντί αναμένο τσιγάρο βάζαμε το πυραγωγόν στη μέση δένοντας το με δύο κεφαλές σπίρτων και τρίβοντας στα σπίρτα το σπιρτόκουτο, άναβαν και μαζί άναβε και το φιτίλι, έτσι μπορούσαμε να ρίξουμε την βόμβα και σε κινούμενο στόχο. Αν ΄΄ομως δεν εκρήγνυτο οι στρατιώτες από το τζιπ την αρπάζανε και μας την έριχναν πίσω. Ποιο ασφαλές σε κινούμενο στόχο ήταν να ρίξουμε την βόμβα από κάποιο μπαλκόνι η κάποια στέγη κάποιου ακατοίκητου κτηρίου διότι στα κατοικημένα πολύ άσχημα θα την είχαν οι ένοικοι.
Λίγο πριν την έναρξη του αγώνα η κυβέρνηση της αποικιοκρατίας αποφάσισε την επέκταση του λιμανιού της Λεμεσού μέσα στην κοίτη του ποταμού Γαρίλλη, και έκαμε κατάσχεση όλα τα σπίτια που ήσαν στον χώρο που θα έπιανε το λιμάνι. Με την έναρξη του αγώνα ίδρυσε επικουρικό σώμα στην αστυνομία και αποτελείτο από Τούρκους επικουρικούς. Τα σπίτια που κατασχέθηκαν ήσαν ανάμεικτα Ελληνικά και Τουρκικά. Οι Τούρκοι ενθαρρύνθηκαν και έκαναν κατάληψη όλα τα κατασχεθέντα σπίτια έτσι η εκκλησία του Αγίου Αντωνίου περικυκλώθηκε από Τούρκους, και επειδή με την προτροπή των Άγγλων άρχισαν δολιοφθορές κατά Ελληνικών περιουσιών, ανετέθη στην ομάδα μας η φύλαξη και προστασία της εκκλησίας του Αγίου Αντωνίου. κάθε βράδυ μέλη της ομάδας μας βρισκόντουσαν στην εκκλησία, είτε μέσα είτε σε κάποιο δωμάτιο του περιβόλου. Η ιδιότητα μας ως μέλη της ΕΟΚΑ δεν ήταν γνωστή σε κανένα.
Εν τω μεταξύ η κατασκευή του αεροδρομίου προχωρούσε και ο δίαυλος είχε τελειώσει και άρχισαν να προσγειώνονται αεροπλάνα. Λόγω της θέσεως μου προωθούσα στα διάφορα πόστα για τες ανάγκες των εργασιών των μηχανημάτων μέλη της ΣΕΚ. Μίαν καλήν πρωία πληροφορούμαστε ότι ένα αεροπλάνο κατεστράφη ολοσχερώς. Οι Βρετανοί τα έβρισκαν σκούρα και ο Κυβερνήτης Αρμιτεϊτζ αντικατεστάθη από τον Στρατηγό Χάρτινγ ο οποίος υπήρξε και συμπολεμιστής του Γρίβα στον Δεύτερον Παγκόσμιο Πόλεμο ως αποτέλεσμα οι επιτυχίες της ΕΟΚΑ να είναι ποιο δύσκολες. Εφάρμοσε τον νόμο περί εκτάκτου ανάγκης και η ποινή του θανάτου προνοήτο και όταν κάποιος είχε στην κατοχή του όπλα και πυρομαχικά.
Η Αγγλική εργοληπτική εταιρεία Χάουαρτ τέλειωσε το συμβόλαιο της μαζί της τελειώσαμε κι εμείς. Νέα συμβόλαια άρχισαν να αναλαμβάνουν και οι Κυπριακές Εταιρείες που είχαν το δικό τους προσωπικό και εμάς άρχισαν να μας προσλαμβάνουν σαν βοηθητικούς.
Στην Λευκωσία ο Μάρκος Δράκος ήταν οργανωτικός της ΣΕΚ και καταζητήθηκε. Αφού καταζητήθηκε βγήκε στο βουνό και η θέση του χήρεψε. Οι Λευκωσιάτες ζήτησαν από την Λεμεσό αν είχαν το κατάλληλο πρόσωπο να τον αναπληρώσει και η Λεμεσός θεώρησε εμένα ως τον ποιο κατάλληλο και αφού ρωτήθηκα και αποδέχτηκα, μετακόμισα στην Λευκωσία.
Από οργανωτικής πλευράς σε αντίθεση με την Λεμεσό που λειτουργούσε στελεχωμένη σε όλες τες βαθμίδες η Λευκωσία πόρρω απήχεν. Ο Γενικός Γραμματέας Μιχαήλ Πισσάς ήταν στα κρατητήρια και οι εκλελεγμένοι αξιωματούχοι ήσαν αδρανείς εκτός από δύο άτομα Τον Λιάτσον υπάλληλο στο τμήμα καθαριότητος του Δήμου Λευκωσίας και κάποιον άλλο που ξέχασα το όνομα του που εργαζόταν στα Δημόσια Έργα ο οποίος είχε πολλές ικανότητες, ενώ ο Λιάτσος που εκτελούσε και χρέη Αναπληρωτού Γενικού Γραμματέα αμφιβάλλω αν είχε βγάλει το δημοτικό.
Έμμισθοι συναδελφοι μου ήσαν ο Μιχαλάκης Ιωάννου ο μετέπειτα ΓΓ της ΣΕΚ για σειράν ετών από το Παλαιχώρι και ο Σάββας Μυτίδης από το Κάρμι.
Παράλληλα με την Οργανωτική δουλειά μου ανετέθη και η έκδοση της εφημερίδας Εργατική Φωνή δημοσιογραφικό όργανο της ΣΕΚ. Η έκδοση μιας εφημερίδας για μένα ήταν κάτι το πρωτόγνωρο και ίσως για πρώτη φορά έμπαινα σε τυπογραφείο. Η εφημερίδα τυπωνόταν στα τυπογραφεία της Αρχιεπισκοπής στα οποία τυπωνόταν και η αγγλική εφημερίδα "TIMES OF CYPRUS" με διευθυντή τον Μιλτιάδη Χριστοδούλου γνωστός σαν επι σειράν ετών Κυβερνητικός εκπρόσωπος των κυβερνήσεων Μακαρίου. Ο Μακάριος με τους συν εξόριστους του τον Κυρηνείας Κυπριανόν, τον Παπασταύρον Παπαγαθαγγέλου, και τον Πολύκαρπον Ιωαννίδην, ήσαν στην εξορία.
Αρχισυντάκτης στην Εργατική Φωνή ήταν ο δημοσιογράφος Πάνος Παπαδόπουλος με το ψευδώνυμο "ΟΡΘΟΣ ΑΤΤΙΚΟΣ" τον οποίον ο αείμνηστος Φαρμακίδης Ιδιοκτήτης και εκδότης της "ΑΛΗΘΕΙΑΣ" τον πείραζε λέγοντας τον "βόθρο σηπτικό". Ο κύριος Παπαδόπουλος ήταν και αρχισυντάκτης μιας άλλης από τες σοβαρότερες εβδομαδιαίες εφημερίδες της εποχής της οποίας ξέχασα το όνομα.
Ο κύριος Παπαδόπουλος μόλις ερχόταν στα γραφεία της ΣΕΚ μου ζητούσε ύλη και εδώ ήταν που τα έβρισκα μπαστούνια. Η Λεμεσός ως η μοναδική δραστηριοποιημένη επαρχία μου έστελνε αρκετά. Στην Λευκωσία τακτικός συνεργάτης ήταν ένας διάκονος καθηγητής της Ιερατικής Σχολής γράφοντας κάθε βδομάδα ένα δυο βίους Αγίων.
Ο Σερ Τζων Χάρτινγ ήταν πολύ σκληρό καρύδι και άρχισε να γεμίζει τα κρατητήρια χωρίς δίκη με πολιτικούς κρατουμένους και βήμα προς βήμα εξάρθρωνε την ΕΟΚΑ μέχρι σχεδόν που την διάλυσε. Στην διοίκηση πρόσθεσε καινούργια επαρχία την επαρχία Τροόδους με έδρα τες Πλάτρες. Την ίδια περίοδο η ΕΟΚΑ άρχισε την αναδιοργάνωση στελεχώνοντας τους τομείς με προσοντούχα άτομα τον Τομέα της πιτσιλιάς που περιελάμβανε και τες Πλάτρες στελέχωσε σαν διοικητής των ανταρτικών ομάδων ο τελειόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων Ανδρέας Αυγουστή ο οποίος ήταν ισότιμος τομεάρχη. Στο αντάρτικο προσετέθη και ο απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων Λάκης Πανταζής.
Για λόγους υγείας αναγκάστηκα να εγκαταλείψω την Λευκωσία και πήγα κοντά στους γονείς μου στο Πέρα-Πεδί που μπορούσα να τύχω της απαραίτητης περιποίησης.
Ο τομεάρχης Ανδρέας Αυγουστή απεδείχθη πολύ δραστήριος και με πολλές ικανότητες στην οργάνωση και η πιτσιλιά επανέκτησε και πάλιν το αξιόμαχο της. Υστερούσε το ξεκομμένο κομμάτι του Τομέα που δεν ήταν πιτσιλιά δηλαδή η περιοχή Πέρα-Πεδί, Πλατρών και που δεν ξέρω γιατί προσετέθη σε αυτόν τον Τομέα. Ίσως η διαμόρφωση της κυβερνητικής διοίκησης με την νέα επαρχία και ίσως επειδή στες Πλάτρες είχε την έδρα του το σκληρότερο σώμα καταστολής της ΕΟΚΑ των Εγγλέζων.
Στην απόφαση για αναδιοργάνωση εδόθη και το όνομα μου και είχαμε συνάντηση με τον Τομεάρχη στο σπίτι του πατέρα μου στο χωριό και μου ανετέθη Υπεύθυνος ΕΟΚΑ Πέρα-Πεδί και Κουκάς. Παράλληλα του έδωσα ονόματα για στελέχωση της οργάνωσης στα γύρω χωριά
Δυστυχώς ο χρόνος έσβησε πολλά από την μνήμη μου και οι περισσότεροι από τους συνεργάτες μου αποδήμησαν προς κύριον, οπότε ότι μπορώ να θυμηθώ θυμήθηκα.
Στο Πέρα-Πεδί και Κουκά η στελέχωση ήταν ως εξής
1. Κώστας Τρύφωνος υπεύθυνος ΕΟΚΑ
2. Ηλίας Κοσκινάς ΠΕΚΑ
3. Σωτηράκης Χριστοδούλου ΑΝΕ αγοριών
4. Πόπη Τρύφωνος ΑΝΕ κοριτσιών
5. Κάποιος από την Κουκά με το παρατσούκλι Σαρτανάκκας
μέλος της ΕΟΚΑ
6. Μαρούλλα Τρύφωνος μέλος της ΑΝΕ γυναικών
Για την στελέχωση της ΑΝΕ παιδιών του δημοτικού αντιστρέψαμε λίγο τους όρους. Η Πόπη ανέλαβε τα αγόρια με τον εννιάχρονο αδελφό της Ανδρέαν Καζαντζή και ο Σωτηράκης ανέλαβε την εννιάχρονη αδελφή του της οποίας το όνομα μου διαφεύγει.
Εν τω μεταξύ ο στρατιωτικός Κυβερνήτης σερ Τζων Χάρτινγ αντικαταστάθηκε με τον πολιτικό σερ Χιου Φουτ. Οι εξόριστοι έφυγαν από τες Σευχέλλες και πήγαν Αθήνα και οι Εγγλέζοι άρχισαν να γέρνουν την πλάστιγγα προς τους πολιτικούς. Φανερή παραδοχή ότι από στρατιωτικής πλευράς απέτυχαν.
Ο Μακάριος και οι συνεξόριστοι του από τες Σεϊχέλες πήγαν στην Αθήνα χωρίς να έχουν δικαίωμα επιστροφής στην Κύπρο.
Η ΕΟΚΑ συνέχισε την δράση της κι εμείς συμπληρώσαμε τους συνδέσμους και λητουργούσαμε κανονικά. Η αλληλογραφία πηγαινοερχόταν απρόσκοπτα. Σύνδεσμος στην Τριμίκλινη ήταν ο Τάκης Κονναρής με βοηθό του τον Δήμον Κουντουρή, στο Πέρα-Πεδί η Πόπη Τρύφωνος με βοηθούς την Μαρούλλαν Τρύφωνος και τον Σωτηράκην Χριστοδούλου, για Πέρα-Πεδί προς και από Μανδριά ο Ηλίας Κοσκινάς και οι συνέταιροι στο λεωφορείο Μανδριών Χρίστος και Σταύρος τα επίθετα τους τα ξέχασα.
Για την μετακίνηση προσώπων ακολουθήτο περίπου η ίδια διαδικασία. Για παράδειγμα όταν μια ομάδα ανταρτών αποτελούμενη από τους Ανδρέαν Αυγουστή, Λάκην Πανταζήν, Λουκήν Αυγουστίδην και Πάμπον Νικολεττήν κυκλοφόρησε στην περιοχή μας τους παρέλαβε ο Κώστας Τρύφωνος, τους φιλοξένησε μερικές μέρες στο σπίτι του πατέρα του Τρύφωνα Καζαντζή και αφού συγκέντρωσαν το χωριό σε καφενείο και έκαναν ομιλία, τους παράλαβε ο Ηλίας Κοσκινάς στην ΚΕΟ και τους παρέδωσε στον Χρίστο για τα Μανδριά. Οι διαπραγματεύσεις για συμφωνία στο Κυπριακό είχαν αρχίσει και ο Μακάριος μαζί με τον Καραμαλλή ήσαν δεν θυμούμαι η Ζυρίχη η Λονδίνο. Ένα βράδυ με ένα ημιφορτηγό αυτοκίνητο ήρθε ο Παναγιώτης Αριστείδου με δύο άλλα άτομα και μου συστήθηκε ως ο Τομεάρχης του διπλανού τομέως.και μου ζητούσε την αντάρτικη ομάδα. Όπως αυτός πήρε τον σύνδεσμο και έφθασε κοντά μου του ζήτησα να μείνουν στο σπίτι μου και να μου δανείσουν το αυτοκίνητο τους διότι δεν είχα δικό μου να πάω να τους βρω. Τους ανακάλυψα στα Μανδριά και αφού πήρα την έγκριση πήγα πίσω και τους είπα σε ποιο σπίτι ήσαν. Από τες κουβέντες που κάναμε με τον Παναγιώτην Αριστείδου το Κυπριακό πρέπει να ήταν συμφωνημένο.
Λίγες μέρες αργότερα πήρα για να δημοσιοποιήσω φυλλάδια του Διγενή ότι τερματίζει τον ΑΓΩΝΑ.
Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα........Αυτό είναι το παραμύθι του παππού και αν δεν ήταν ο ΗΡΩΑΣ τον οποίον περιμένατε, ένα σας λέω. Αυτήν την πατρίδα την αγάπησα και ότι έκανα το έκανα γι αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου