Ηλεκτρονικός Αρμαγεδδών πάνω από το Αιγαίο

Παρασκευή, 27 Απριλίου 2012

Ηλεκτρονικός Αρμαγεδδών πάνω από το Αιγαίο

Share 

Αόρατα ηλεκτρονικά δίχτυα στο Αιγαίο αναχαιτίζουν τους ασιάτες εισβολείς και τους καταρρίπτουν. Ηλεκτρονικές βόμβες κατά τουρκικών αεροσκαφών και πλοίων που παραβιάζουν τα ελληνικά σύνορα. H «απαγορευμένη τεχνολογία» του μελλοντικού Battlefield που αναπτύσσεται στα επιστημονικά μαγειρία από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, είναι να αλλάξει ριζικά τo Dogfight πάνω από το Αιγαίο. Πτυχές αυτής της υπεραπόρρητης τεχνολογίας αναχαίτισης και κατάρριψης του εισβολέα, και αιχμές για το πόσο μπορεί να εξελίχτηκε αυτή η τεχνολογία της εξαπόλυσης ηλεκτρονικών βομβών στις μέρες μας, από τον Chris Yiannas  της Proton Aerospace R&D Corporation, με έδρα τη Φλόριντα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Συστήματα Αμύνης ή Επιθετική Άμυνα

Η Ανάγκη για Αυξανόμενη Ταχύτητα και Μετριασμός της Ανάγκης της Ακρίβειας*

Από την αρχή που το ανθρώπινο γένος συνειδητοποίησε τί εστί εμβέλεια και χρόνος, κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες στο να μειώσει τον χρόνο και να αυξήσει την εμβέλεια, ταυτοχρόνως και την ακρίβεια στόχου του αντικειμένου που χειρίζεται. Αν και η περίπτωση για αυτή την αναγκαία τάση καλύπτει ένα τεράστιο φάσμα από πληροφόρηση, ηλεκρονικούς υπολογιστές, τηλεπικοινωνίες, ιατρική περίθαλψη, γενική γνώση κ.τ.λ., στο παρόν άρθρο θα επικεντρωθούμε στην αναγκαία περίπτωση για διαρκή αυξανόμενη ταχύτητα, προκειμένου να υπάρχει μια επιτυχής στάση υπεράσπισης είτε καθαρά αμυντική, ή όποτε χρειαστεί επιθετικής άμυνας. Ο σκοπός αφ'ενός μεν είναι να διευκρινιστεί η ανάγκη για αυξανόμενη ταχύτητα, αφετέρου δε να προσδιοριστούν και να προταθούν λύσεις βασισμένες σε υπάρχουσες και προβλεπόμενες τεχνολογίες.

Είτε ήταν δόρυ, ακόντιο, βέλος, σφεντόνα, σφαίρα, για κυνήγι ή αυτοάμυνα, ο σκοπός παρέμενε ο ίδιος: Αύξηση ταχύτητος, εμβέλειας, και ακρίβειας στόχου. Στην εποχή μας το ανθρώπινο γένος έχει μάθει να χειρίζεται πυροβόλα όπλα, και κατ' επέκταση πυραυλικά συστήματα μικρής εμβέλειας, συστήματα πυραύλων Κρουζ, μέχρι διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους. Μέσω δορυφορικής πλοήγησης (GPS), η κυκλική πιθανότητα λάθους (CEP) έχει σχεδόν εξαφανιστεί από το προσκήνιο. Για παράδειγμα, στον πόλεμο του Ιράκ οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποίησαν «έξυπνες» βόμβες και πυραύλους Κρουζ σε μια σειρά διάταξης: Η πρώτη βόμβα διέτρυε με την έκρηξη το σκυρόδερμα του θωρακισμένου στόχου, η δεύτερη και η τρίτη, διείσδυαν μέσα να αποτελειώσουν την δουλειά. Σε άλλες περιπτώσεις όπως σε πυραύλους επιφανείας-επιφανείας, η πρώτη γόμωση επιτρέπει στον πύραυλο να διατρήσει το κέλυφος του πλοίου, και μετά την διείσδυση μέσα σε χιλιοστά του δευτερολέπτου να επέλθει η φονική έκρηξη και βύθιση του πλοίου. Η τεχνολογία αυτή μεταφέρεται τώρα σε κατευθυνόμενες σφαίρες.

Οι τεχνολογίες αυτές κυρίως ανήκουν σε κράτη τα οποία έχουν επενδύσει τεράστια χρηματικά ποσά και χρόνο για την έρευνα, την ανάπτυξη, τις δοκιμές, την παραγωγή και λειτουργική ένταξη αυτών των συστημάτων. Παράλληλα συστήματα έχουν παραχθεί για την άμυνα για προστασία έναντι αυτών των φονικών συστημάτων. Για παράδειγμα οι Ρώσοι έχουν S300 και S400, οι ΗΠΑ έχουν τα Patriot Systems, και τελευταίως το Ισραήλ με τις ΗΠΑ σε μια κοινοπραξία δοκίμασαν το Arrow. Σε όλες τις περιπτώσεις όλα συγκλίνουν στην ταχύτητα, εμβέλεια και στην ακρίβεια του συστήματος. Παρόμοιες είναι και οι περιστάσεις για αερομαχίες εμπλεκόμενων εναέριων δυνάμεων, καθώς και ναυτικών ή χερσαίων δυνάμεων. Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν υπάρχει η δυνατότητα σε ένα μικρό κράτος όπως η Ελλάδα, να αναπτύξει και να παρατάξει σε μικρό χρόνο με επιτυχία συστήματα εγχώρια, χωρίς μεγάλες δαπάνες για άμυνα ή και επιθετική άμυνα. Η απάντηση είναι ένα εκπληκτικό «Ναι!»

Με μια μικρή έρευνα στο Google Earth, ο αναγνώστης έχει την δυνατότητα να κατανοήσει ότι οι αποστάσεις από την Ελληνική επικράτεια μέχρι αρκετά χιλιόμετρα μέσα στην Τουρκική ενδοχώρα, κυμαίνονται από 500 χλμ. από Αττική, μέχρι 1.200-1.500 χλμ. από Κρήτη, αναλόγως με την ενδιαφερόμενη τοποθεσία πλήγματος και υπερκαλύπτοντας την Κύπρο. Αυτές οι αποστάσεις πέραν του Αιγαίου και της Κύπρου είναι αποστάσεις οι οποίες ζητούν συστήματα με δυνατότητες υπερ-υπερηχητικές για άμεση κάλυψη, κυριολεκτικά εντός λεπτών. Αλλά ακόμη και στο πεδίον του Αιγαίου, που οι αποστάσεις κυμαίνονται από 50 χλμ. έως 250 χλμ., όπου και πολλές εικονικές και μή, αερομαχίες, έχουν λάβει μέρος, συστήματα εγκαίρου προειδοποίησης και μεγάλης ταχύτητος δίνουν στο Ελληνικό αμυντικό σύστημα κρίσιμα λεπτά τα οποία μπορούν να κρίνουν την εξέλιξη μιας γενικής ή μεμονομένης επιθέσεως. Αυτό δεικνύεται στην Φωτο 1 σε λογαριθμική κλίμακα για ταχύτητες από Mach 1 έως Mach 5. Στο κατώτερο μέρος της κλίμακας ο χρόνος για υποστήριξη εντός του Αιγαίου από 10-15 λεπτά μειώνεται στα 3-5 λεπτά (ακριβείς αριθμοί είναι πέραν της σκοπιμότητος αυτού του άρθρου). Γενικώς, ένα αεροσκάφος πρέπει να απογειωθεί, να περάσει το Mach 1, να επιταχύνει σε Mach 1.6 - Mach 2 για αναχαιτήσεις, κ.ο.κ, και συνήθως το «παιχνίδι» ελίσσεται μεταξύ ταχυτήτων subsonic/transonic/supersonic/subsonic κ.ο.κ. ανάλογα με την περίπτωση και τα φορτία 'g'.

Φωτο 1. Χρόνος Αναχαιτήσεως έναντι Mach No (Ταχύτητος)

Όπως δεικνύεται στην Φωτο 1, για το Αιγαίον Πέλαγος συνήθως χρειάζονται 10 με 15 λεπτά για εμπλοκή και αναχαίτιση. Οποιοδήποτε σύστημα το οποίο υπερτερεί σε ταχύτητα έχει την δυνατότητα να μειώσει την εμπλοκή κατά περίπου 10 λεπτά. Δέκα λεπτά είναι μεγάλο χρονικό διάστημα σε περίοδο πολέμου. Όσο η απόσταση αυξάνεται για παράδειγμα από την Αττική στην Τουρκική ενδοχώρα ή από την Κρήτη στην Τουρκική ενδοχώρα, μεγαλώνει ο χρόνος αντιδράσεως. Ουσιαστικά, αυτό σημαίνει ότι ένα σύστημα με Mach 4.5 - Mach 5.2, παρέχει την δυνατότητα περαιτέρου χρόνου για να παρθούν σωστές αποφάσεις από την ηγεσία σε περίπτωση κρίσεως. Πρακτικά συστήματα μεγάλης εμβέλειας καθορίζονται ως Κρουζ (cruise), η διαφορά όμως είναι ότι το 'cruise' δεν γίνεται σε υποηχητικές ταχύτητες αλλά σε υψηλές υπερηχητικές ταχύτητες. Επιπλέον, για να υπάρχει αποφυγή προβλημάτων όπως η αποσύνδεση των υλικών σύνθεσης, τίθεται ένα όριο περίπου στο Mach 4.8-5.2 εξαρτώμενο από την ατμόσφαιρα, ύψος οροφής επιχειρήσεως, κ.ο.κ.

Σε γενικές γραμμές ένα σύστημα διηπειρωτικό ή ένα σύστημα που ξεφεύγει από την βαρύτητα της Γης πρακτικά αποτελείται απο τρία συστήματα ή στάδια. Επίσης ένας πύραυλος αέρος-αέρος ουσιαστικά χρησιμοποιεί το αεροσκάφος ως 1ο στάδιο, και ο πύραυλος για κοντινές αποστάσεις είναι το 2ο στάδιο, για μακρινές αποστάσεις ίσως έχει ένα 2ο στάδιο το οποίο αποβάλλεται και μετά το 3ο στάδιο αναλαμβάνει την τελική τροχιά. Οι πύραυλοι επιφανείας-επιφανείας έχουν είτε δύο είτε τρία στάδια. Εκείνο που πρέπει να κατανοηθεί είναι ότι ουσιαστικά υπάρχουν τρία στάδια: 'three stages of operation'.

Η επόμενη έννοια της κατανόησης είναι η εξής: Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, υπάρχει μια εμμονή στην τάση για ακρίβεια στόχου. Αυτό απαιτεί ακριβό εξοπλισμό και λογισμικό, αλλά ίσως πρέπει να υπάρξει τουλάχιστον μια μέση οδός ούτως ώστε να μην σχεδιαστεί και τεθεί σε παραγωγή «ένα στυλό που δουλεύει στο διάστημα ενώ ένα μολύβι κάνει την δουλειά θαυμάσια! Και πολλά μολύβια μπορούν να παραχθούν φτηνά!»

Ακολουθώντας αυτή την τακτική, ας υποθέσουμε πως ένας πύραυλος αέρος-αέρος, σε μια συγκεκριμένη στιγμή, ξεφλουδίζει και ένα ή τρία μικρότερα συστήματα παράγονται. Με αυτό το σύστημα εξασφαλίζεται η αρχή του δόγματος των τρειών σταδίων. Αεροσκάφος Mach 0.8, πύραυλος Mach 3.2, τελικό στάδιο πύραυλος,(-οι), Mach 4.9-5.2. Επίσης στη προκειμένη περίπτωση αντί για ακριβέστατη στόχευση το τελικό σύστημα αντί για κεφαλή εκρηκτικού φέρει ηλεκτρομαγνητική κεφαλή. Η ηλεκτρομαγνητική κεφαλή αντί να πλήξει να καταστρέψει τμήμα του εχθρικού αεροσκάφους, παράγει έναν κώνο μέσα από τον οποίον ήδη γνωρίζεται ότι θα περάσει το εχθρικό αεροσκάφος ή αεροσκάφη, εφόσον πετούν σε ζεύγη ή τετράδες κτλ. Ένεκα τούτου δεν είναι αναγκαία η δυνατότητα για υψηλές φορτίσεις 'g' ούτε τα πολύ ακριβά ηλεκτρονικά που έχουν τα σημερινά συστήματα. Απλώς το σύστημα πρέπει να είναι σε μια απόσταση από τον τελικό στόχο ούτως ώστε ο κώνος εμβέλειας του ηλεκτρομαγνητικού παλμού να συμπεριλάβει το εχθρικό σύστημα. Το αποτέλεσμα είναι ότι όλο το ηλεκτρικό/ηλεκτρονικό σύστημα του εχθρικού αεροσκάφους θα καταστραφεί με άμεση πτώση του εχθρικού αεροσκάφους, εικονική αναπαράσταση δεικνύεται στην Φωτο 2

Φωτο 2. Εικονική Αναπαράσταση Μεγάλης Ταχύτητος Συστήματος με Κεφαλή Ηλεκτρομαγνητικού Παλμού

Η τεχνική για την παραγωγή ηλεντρομαγνητικού παλμού είναι ευρέως γνωστή και δεν απαιτεί μεγάλα κεφάλαια. Αρκετά σκίτσα κυκλοφορούν σε ιστοτόπους (βλέπε Φωτο 3). Φυσικά η πραγματική κεφαλή και τα σχέδια, χρόνος Δτ εκρήξεως, διάρκεια, μέγεθος κώνου κτλ ανήκουν σε εταιρείες, είναι «κλειστά» και είτε σε μορφή σχεδιασμού είτε ήδη επιχειρησιακά έχουν καταταχθεί σε υψηλή τεχνολογία - μη μεταφερόμενη τεχνολογία σε άλλα κράτη.

Φωτο 3. Θεωρητική Έννοια Βόμβας Ηλεκτρομαγνητικού Παλμού (EBOMB1)

Παρόμοια συστήματα μπορούν να σχεδιαστούν και να παραχθούν για όλους τους κλάδους των ενόπλων δυνάμεων και ουσιατικά το κύριο μέρος των απαιτούμενων τεχνολογιών υπάρχει. Η θεωρία τριών σταδίων ακολουθείται, δηλαδή τεθωρακισμένα, συστήματα sabot (Mach 2.5-3.2), τελευταίο στάδιο Mach 4.5 –5.2, πυροδότηση σε ύψος με τον κώνο ηλεκτρομαγνητικού παλμού στραμμένο προς το έδαφος, καταστρέφοντας τα ηλεκτρονικά των τεθωρακισμένων σχηματισμών του εχθρού. Οι Φωτο 4, 5,6 δείχνουν την δυνατότητα συστημάτων πυροβολικού και της υπερηχητικής ικανότητας βλήματος 'sabot' επιτρέποντας την επιτάχυνση του βλήματος, όπως και τον βασικό σχεδιασμό συστημάτων sabot 2,3

Φωτο 4, 5, 6. Υπερηχητικά βλήματα και συστήματα sabot

Το ίδιο ισχύει στο πολεμικό ναυτικό με το πυροβόλο των πέντε ιντσών που έχει την δυνατότητα να βάλει έως και είκοσι βολές το λεπτό, κυριολεκτικά σαρώνοντας και εγκλωβίζοντας με ηλεκτρονικούς παλμούς ολόκληρες εναέριες περιοχές, ούτως ώστε είτε τα εχθρικά αεροσκάφη είτε οι πύραυλοι να μην έχουν την δυνατότητα της εκτελέσεως της αποστολής. Ένα παρόμοιο σύστημα καθιστά αδύνατη την χρήση εχθρικών πλοίων τα οποία γίνονται έρμαια της θαλάσσης. Ίσως αρκετοί έχουν ακουστά το πρόγραμμα «High Altitude Research Program» (HARP)1 κατά το οποίον ο Gerard Bull οδήγησε στην ανάπτυξη του συστήματος 'Martlet' για το όπλο που ξεκίνησε την πρόσβαση στο διάστημα χρησιμοποιώντας ένα κανόνι. Μεταξύ των ετών 1962 - 1967 ο Gerard Bull κατάφερε να στείλει πάνω από 200 ατμοσφαιρικούς ανιχνευτές για υψόμετρα μέχρι και σε 180 χλμ. Φυσικά για ένα σύστημα μετρημένο στις ανάγκες της Ελλάδος δεν χρειάζονται τέτοια ύψη ή τεραστίων διαστάσεων κανόνια, πράγμα το οποίο καθιστά εφικτή την ένταξη του στις ΕΕΔ.

Ένα υποπροϊόν του προτεινόμενου συστήματος είναι ότι υπάρχουν ελάχιστες ανθρώπινες απώλειες. Η πρωτοποριακή μετάβαση σε συστήματα ηλεκτρομαγνητικού παλμού δίνει την ευκαρία για 'soft kill', ή 'minimal casualties' ή συστήματα 'non-lethality' παρέχοντας την δυνατότητα επιλογής στο πως και τι όπλο χρειάζεται ως απάντηση σε εχθρική στάση. Φυσικά, ο ηλεκτρομαγνητικός παλμός μπορεί να παραχθεί σε εξιδεικευμένη συχνότητα, ούτως ώστε να πλήξει απευθείας και να επιφέρει καρδιακή προσβολή στις μάχιμες δυνάμεις. Άλλωστε, υπάρχουν αρκετές φήμες στο Διαδίκτυο ότι συστήματα τα οποία έχουν την δυνατότητα να επιφέρουν καρδιακή προσβολή, είναι σε υπηρεσία με τις μυστικές υπηρεσίες ανεπτυγμένων κρατών.

Το σύστημα πρόωσης του συστήματος είναι ένας συνδυασμός 'Ramjet' και 'PDE' τεχνολογίας της Proton Aerospace. Είναι κατανοητό ότι ένα σύστημα μπορεί να έχει την δυνατότητα επιχειρήσεως σε Mach 5.2 αλλά η μηχανή πρόωσης δεν είναι αναγκαίο να δουλεύει εσωτερικά σε υπερηχητικές ταχύτητες. Η τεχνολογία 'Ramjet' δεν είναι καινούργια είναι «απλή» και ήδη υπάρχουν 'drones' που χρησιμοποιούνται για διάφορους σκοπούς και με υψηλές ταχύτητες. Τεχνολογίες όπως η μεταλλική πρόσθεση με ειδικό μοναδικό πυκτωματώδη συνδυασμό προωθητικού, βοηθούν στην άμεση εκτόξευση συστημάτων ενώ παραμένουν αδρανή και ασφαλή εν καιρώ ειρήνης. Στην Φωτο 7, δεικνύονται οι προσφερόμενες δυνατότητες παρόμοιων συστημάτων και η υπολογιστική ρευστοδυναμική προσομοίωση (Computational Fluid Dynamics Simulation) ενός «SFRJ» ('Solid' Fuel Ramjet) 4.

Φωτο 7. Gelled Propellant Test vs HTPB & CFD Simulation

Τα προτεινόμενα συστήματα, εάν και εφόσον προωθηθούν, αναπτυχθούν και ενταχθούν στο Ελληνικό σύστημα, προσφέρουν υψηλή τεχνολογία σε ένα κράτος χωρίς υψηλό κόστος ένεκα του ότι α) βασίζονται σε καινούργια και νέα εφαρμογή των τεχνολογιών β) απαιτούν την ελάχιστη απαιτούμενη δομή για τα αναπτυξιακά προγράμματα γ)χρησιμοποιούν για τις δοκιμές συστήματα που υπάρχουν στις ένοπλες δυνάμεις δ) προσφέρουν την δυνατότητα για από κοινού ανάπτυξη με ξένες εταιρείες ε) αξιοποίηση κονδυλίων από αντισταθμιστικά προγράμματα ζ) παρέχουν στον μαχητή, στις ένοπλες δυνάμεις, και στην Ελληνική κυβέρνηση μια συγκεκριμένη «οδό πολέμου» ή μια άλλη επιλογή αποτροπής σύραξης η) η ευέλικτη πλατφόρμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για απώτερους σκοπούς παραδόσεων φορτίου στο Διάστημα, όπως μικρού μεγέθους δορυφόρους οι οποίοι είναι εν ενεργεία για ορισμένο χρονικό διάστημα ή αποτελούν τμήμα μεγαλύτερου συστήματος δορυφόρων, ή παραδόσεις φορτίου από μια μονάδα της επικρατείας σε άλλη ακριτική περιοχή ή σε πλοίο σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

*Translated from Defensive Systems or Systems of Offensive Defense: The Need for Increased Velocities and Mitigation of Accuracy by C. Yiannas Proton Aerospace Corporation, March 12, 2012

1. http://www.astronautix.com/lvs/martlet.htm

2.http://www.cgsociety.org/index.php/CGSFeatures/CGSFeatureSpecial/bang_the_anatomy_of_explosions

ΠΗΓΗ: Ηλεκτρονικός Αρμαγεδδών πάνω από το Αιγαίο http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/04/blog-post_4590.html#ixzz1tJM5kkLD