Ευτυχώς υπάρχουν σοβαρά προβληματιζόμενοι έστω και ανίσχυροι. Δύναμη τους το ότι σκέπτοντε Ελληνικά.

Σάββατο, 9 Ιουνίου 2012

Ο εμφύλιος έχει ήδη ξεκινήσει

Κάποιοι μίλαγαν εδώ και καιρό για την πιθανότητα να ξεσπάσει στην Ελλάδα εμφύλιος πόλεμος.

Ως άπειρο μαθητούδι που δεν γνωρίζει από εμφύλιους γιατί δεν τους έχει ζήσει, το μόνο που περνάει από το μυαλό μου είναι η ρήση του αείμνηστου Θανάση Βέγγου στο «Ψυχή Βαθιά», «Αυτός δεν είναι πόλεμος. Είναι ντροπή».

Και ξαφνικά κάτι ξυπνάει μέσα μου κι αρχίζω να σκέφτομαι περίεργα.

Έχω την αίσθηση ότι ο νέος ελληνικός εμφύλιος έχει ήδη ξεκινήσει και αυτές τις μέρες εμφανίστηκε στα τηλεοπτικά πλατώ εν μέσω υβριστικών φράσεων και χειροδικίας. Η αντιπαλότητα ανάμεσα στους ‘Ελληνες παίρνει μορφή μέσα από τα πολιτικά κόμματα και τις ακραίες ιδεολογίες ... όλων μας.

Ακούω αριστερούς να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για το φασισμό, για το πως αναδείχθηκε ο Χίτλερ, για το φόβο ενός νέου δικτάτορα. Πολλοί αναρωτιούνται πως η Χρυσή Αυγή αναδείχθηκε τόσο πολύ και κατάφερε να φτάσει μέχρι τη Βουλή. Πιθανόν να μη γνωρίζουν ότι η ακροδεξιά έχει αναδειχθεί και στην υπόλοιπη Ευρώπη και είναι αποτέλεσμα των πολιτικών που έχουν ακολουθηθεί μέχρι τώρα. Εάν κάποιοι σκοπεύουν να φέρουν δικτάτορα στην Ελλάδα ή στην Ευρώπη δεν το βλέπω περίεργο. Άλλωστε ο Nigel Farage (βρετανός πολιτικός) φωνάζει εδώ και πολύ καιρό ότι η Ευρώπη έχει απωλέσει την Δημοκρατικότητά της.

Γιατί τόση φασαρία για τη Χρυσή Αυγή;

Αν φοβόμαστε για τη δημοκρατία (εδώ όποιος θέλει γελάει..) τότε θα πρέπει να αναρωτηθούμε για ποιο λόγο φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και να βρούμε άμεσους τρόπους αντιμετώπισης της κατάστασης. Αν η Χρυσή Αυγή για κάποιους είναι ο κακός αποδιοπομπαίος τράγος, τότε αυτό που χρειάζεται είναι να βρούμε πως κατάφερε αυτός ο τράγος να φτάσει μέσα στη Βουλή. Τι δρόμους και περάσματα βρήκε ανοιχτά, ποιοι Έλληνες πολίτες και γιατί τον έσπρωξαν και τον έβαλαν μέσα στο μαντρί της Βουλής. Μπορεί στην τελική, ο τράγος να μην είναι τράγος αλλά ένας καλογυμνασμένος, από τη φύση του, ταύρος και είτε το θέλει ο ίδιος είτε όχι ν’αρχίσουν οι ταυρομαχίες μέσα στην Ελληνική Βουλή. Οι ταυρομαχίες όμως έχουν ως συνέπεια το αίμα και αυτό πρέπει να το έχουμε καλά κρατημένο στο μυαλό μας.

Έλληνας ταύρος με ‘Ελληνα ταυρομάχο – δεν ξέρω ποιος θα επιζήσει στο τέλος – πάντως τ’αδέλφια θα σφαχτούν για άλλη μια φορά. Αυτός είναι ο άμεσος κίνδυνος. Αυτό πρέπει να προσέξουμε όταν παίρνουμε τη θέση του ενός ή του άλλου.

Δεν γνωρίζω και δεν σκοπεύω να το ψάξω, αν η προπαρασκευαστική ταυρομαχία στο πλατώ της τιβι είχε θύτη και θύμα. Δε με ενδιαφέρει ποιος έφταιξε, ποιος το ξεκίνησε, ποιος είχε δίκιο ή άδικο. Εγώ βλέπω δυο αδέρφια να τσακώνονται, να βρίζονται και να πιάνονται στα χέρια.

Δεν βλέπω κτήνη, δεν βλέπω παλιοκομμουνιστές.

Βλέπω μόνο αδέρφια.

Πρέπει να κάνω κάτι για να ενώσω πάλι τα αδέλφια.

Πρέπει να γράψω αυτό που νιώθω. Ίσως είναι το μόνο που μπορώ να κάνω για να προλάβω έναν νέο ελληνικό εμφύλιο.