Ο χαρακτηρισμός του Έλληνα από τον Γ. Σουρή. (1886) «Γενναίοι ων ο σβέρκος τους ζυγόν δεν υποφέρει, αλλά σηκώνει καρπαζιά και μέρα μεσημέρι»

Πέμπτη, 8 Νοεμβρίου 2012

Ο χαρακτηρισμός του Έλληνα από τον Γ. Σουρή. (1886) «Γενναίοι ων ο σβέρκος τους ζυγόν δεν υποφέρει, αλλά σηκώνει καρπαζιά και μέρα μεσημέρι»

[Στα 1886, οι ξένοι στόλοι έκαναν αποκλεισμό στην Ελλάδα. Κι' όλα αυτά είχαν σκοπό να πάψει κάθε πολεμική ενέργεια της Ελλάδος εναντίον της Βουλγαρίας και της Τουρκίας. Υποκύπτει η Ελληνική Κυβέρνηση και διατάσσει αποστράτευση. Στα γεγονότα αυτά αναφέρεται ο ποιητής. Πηγή.]

ΣΟΥΡΗΣ o διαχρονικός!!!

 Απόστασε το χέρι μου από το να μουντζώνω

και σάλιο δεν μου έμεινε από το φτύσε φτύσε,

αλλ' έως τώρα τίποτε μ' αυτά δεν κατορθώνω,

και σύ, Ευρώπη, μας γελάς και πάντα ίδια είσαι.

Και απορώ, μα το σταυρό, πώς ως αυτή την ώρα

και άλλα δεν μας έστειλες εδώ Θωρακοφόρα.

Προθύμως σας εκάμαμεν εκείνο που ζητείτε

και αν δεν μας πιστεύετε, κοπιάσετε να δήτε

ποία ειρήνη κατ' αυτάς στο κράτος βασιλεύει

και πώς καθένας ήσυχα γλεντά και χουζουρεύει.

Ήλθε το άντε στάτους κβο με τόσας αναπαύσεις

και άρχισαν να γίνονται διορισμοί και παύσεις.

Λοιπόν, τί άλλο από μας, Ευρώπη, απαιτείς

κι ακόμη από το λαιμό πιασμένους μας κρατείς;

Θέλεις λοιπόν να ζήσωμε χωρίς πολιτικήν

και ως στρατόν να έχωμε την χωροφυλακήν

κι ουδέ ο ρήτωρ Κωνσταντής ν' ακούγεται παρλάρων

διά το πραξικόπημα εκείνο των Βουλγάρων;

Εσύ, βρε καγκελλάριε των σαχλο-Γερμανών

σύ εναντίον μας κινείς και γην και ουρανόν

εσύ, διαόλου αλεπού, που ψόφος δεν σε πιάνει

εσύ κρατάς κατάκλειστο το κάθε μας λιμάνι,

και όλα τα καράβια σου εις τα νερά μας στέλλεις,

διότι έτσι αγαπάς, διότι έτσι θέλεις.

 Εσύ, βρε καγκελλάριε, εσύ, βρε Μαμελούκε,

εσύ, πανευγενέστατε της Δύσεως Τραμπούκε,

παίζεις και πάλι πρόστυχο και βρώμικο παιχνίδι

και του κυρίου Γλάδστωνος του πάει ριπιπίδι (τα κάνει πάνω του)

κι αισθάνεται το βάρος σου ο σβέρκος κάθε ράχης.

αλλ' έστι δίκης οφθαλμός, που κακό ψόφο νάχεις.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ [1886]

2 σχόλια:

Σείριος είπε...

ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΠΙΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟΙ ΑΠΟ ΠΟΤΕ.

Οι λέξεις γίνονται χαμόγελο στα χείλη. Αυτό το χιούμορ είναι το διαπεραστικότερο όπλο:

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

Να 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.

Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

Γεώργιος Σουρής (1853-1919)

http://www.biozo.gr/node/503